Charlie, hayatı açıklanamaz bir şekilde ailesinin Hong Kong'daki sıkışık dairesindeki alt ranzasının çerçevesine sığacak şekilde küçüldüğünde 15 yaşındaydı. Şu anda 19 yaşında olan ve hâlâ dış dünyada nasıl hareket edileceğini öğrenen Charlie, "Kendimi çok depresif, kafam karışmış hissettim, sanki ne istediğimi bilmiyormuşum gibi hissettim" dedi.
Charlie milyonlarca hikikomori arasında yer alıyor; Japoncada kendilerini toplumdan aylarca veya yıllarca soyutlayan insanlar için kullanılan bir terim; genellikle Z kuşağı ve gençliklerinin baharındaki Y kuşağını etkiliyor.
Bu fenomen ilk olarak Asya'da ortaya çıktı ve özellikle Japonya'da belgelendi. Ancak benzer hikayeler Amerika Birleşik Devletleri, İspanya ve Fransa da dahil olmak üzere dünyanın diğer bölgelerinde de gün yüzüne çıkıyor.
"Küresel yayılıma neden olabilir"
CNN'in araştırma haberine göre, Yale Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, internetin yükselişi ve yüz yüze etkileşimin azalmasının hikikomori'nin küresel yayılımına neden olabileceğini öne sürdü. Diğerleri, dünyanın büyük bir kısmının virüsün yayılmasını durdurmak için kapalı mekanlara çekilmesi nedeniyle Kovid-19 salgınının daha da fazla münzevi yaratmış olabileceğini söylüyor.
Asya'nın büyük bölümünde hükümetler ve kuruluşlar artık hikikomori'nin topluma yeniden girmesine yardımcı olmak için çalışıyor; birçok ulus yaşlanan nüfusla küçülen iş gücüyle, düşen doğum oranlarıyla ve hayal kırıklığı yaşayan gençlerle uğraşırken bu görev daha da acil hale geliyor.
Dünya çapında kaç tane hikikomori olduğu belli değil ama 1,5 milyondan fazlasının Hong Kong , Japonya ve Güney Kore'de yaşadığı tahmin ediliyor.
Hong Kong'da 50 bin kadar
Hong Kong Üniversitesi'nde doçent olan Paul Wong, Hong Kong'da 50 bin kadar hikikomori'nin yaşadığını tahmin ediyor; bunların çoğunluğu ortaokul ve lise öğrencileri, ancak ergenlik öncesi dönemdekiler de semptomlar göstermeye başlıyor.
Pek çok Hong Konglu ebeveyn, akademik performansa o kadar odaklanmış durumda ki, çocukları "ders çalışmaktan başka hiçbir şey yapmıyor" diyen Wong, öğrenciler geri çekilmeye başladığında, ebeveynlerin seslerini yükseltebileceğini ve suçluluk duygusunu tetikleme veya diğer cezalandırma biçimleri gibi taktikler kullanabileceğini ve bunun da onları yalnızca daha da uzaklaştırdığını sözlerine ekledi.
İnterneti kestiler ama işe yaramadı
Hong Kong'da yaşayan Ah Mun, yatak odasında geçirdiği üç yıl boyunca ebeveynlerinin ve kardeşlerinin ne yapacaklarını bilmediklerini söyledi. Bir noktada dışarı çıkabileceğini umarak interneti kestiler ama işe yaramadı.
Ah Mun, "Bir süre sonra dışarı çıkmanın oldukça korkutucu olduğunu hissetmeye başlıyorsunuz ve zaman uzadıkça dışarı çıkmak daha da zorlaşıyor. Sonunda dışarı çıkmak istedim ama cesaret edemedim… Cesaretim yoktu.” dedi.
Yanıt, kız kardeşinin, kendisinin şu anda çalıştığı izole gençlere yardım eden bir kilisenin sosyal hizmetler bölümüne ulaşmasıyla geldi; bu bölüm sonunda Charlie'ye de yardım etmişti.
Başlangıçta Ah Mun, sosyal hizmet görevlileriyle şahsen tanışmaktan çok korkuyordu; Odasından çıkma cesaretini gösterene kadar birkaç ay boyunca evini birçok kez ziyaret ettiler. Tamamen iyileşmesi bir yıldan fazla sürdü. Ah Mun, "Dışarıya ilk adım attığımda çok yeni hissettim... her yer farklı görünüyordu." ifadelerini kullandı.
Bu altı yıl önceydi. Artık Ah Mun, diğer hikikomorilerin kendi kendilerine uyguladıkları izolasyondan kaçmalarına yardım ediyor. Koşulları farklı olsa da, "Sanırım onların duygularını anlayabiliyorum" dedi.
35 yaşından itibaren beş yıl boyunca evinde kaldı
Toyoaki Yamakawa'nın ebeveynleri hastalanınca onların bakımını sağlamak için Tokyo'dan memleketi Fukuoka'ya taşındı. Tek çocukları olarak onlara bakmanın "büyük bir yük" hissettiğini, bunun aynı zamanda mali işlerini de yönetmek anlamına geldiğini söyledi. Yamakawa, "Annemle babama daha yakın yaşamaya başladığımda, birçok sorunum oldu ve bu sorunlar benim için kendi başıma başa çıkmayı oldukça zorlaştırdı." diye konuştu. Yamakawa, zamanla çekildi ve 35 yaşından itibaren beş yıl boyunca evinde kaldı.
Meiji Gakuin Üniversitesi sosyoloji profesörü Teppei Sekimizu'ya göre, Yamakawa gibi, Japonya'daki birçok yetişkin hikikomori de işini kaybettikten veya ailelerinin geçimini sağlamakta zorlandıktan sonra geri çekiliyor. Bu eğilim, Japonya'nın artan yaşan maliyeti ve durgun ücretler gibi daha geniş ekonomik sorunları yansıtıyor.
Yakın zamanda yapılan bit hükümet araştırması Japonya'da yaklaşık 1,5 milyon hikikomori bulunduğunu ortaya çıkardı. Sekimizu, Hong Kong'un genç hikikomorilerinin aksine, Japonya'daki münzevilerin çok daha geniş bir yaş aralığına yayıldığını söyledi. Kendisi, 80'li yaşlarındaki bazı yaşlı ebeveynlerin, 50'li yaşlarındaki hikikomori çocuklarına bakmak zorunda kaldıklarının bildirildiğini ifade etti.
Bazı hikikomoriler defalarca geri çekilir
Kyushu Üniversitesi'nde doçent olan Takahiro A. Kato, "erkek çocukların dışarı çıkıp çok çalışmaları yönündeki baskı" nedeniyle Japon erkeklerinin özellikle risk altında olduğunu söyledi.
Bazı hikikomoriler defalarca geri çekilir. 32 yaşındaki Güney Koreli Sung O-hyun, farklı nedenlerle yaklaşık beş kez kendini tecrit etti. Toplamda yaklaşık iki ila üç yıl tecritte kaldı.
İlk sosyal geri çekilme ortaokulda, okul tatili sırasında bir ay boyunca evinden çıkmadığında gerçekleşti. 27 yaşındayken iş yerinde bir aksilik yaşadı ve tekrar güvenli bir yere çekildi.
“İşimde iyi değilim, hata yapıyorum gibi olumsuz geri bildirimleri çok duydum” diyen Sung, "Kendimle ilgili çok fazla hayal kırıklığına uğradım, çok depresyona girdim ve tekrar çalışma konusunda güvenimi kaybettim, bu yüzden kendimi odama kilitledim." dedi.
O sırada Sung ailesiyle birlikte yaşıyordu. Onları görmekten utanıyordu, bu yüzden odasından yalnızca onlar evin dışındayken veya uyurken yemek yemek veya banyoyu kullanmak için çıkıyordu.
Günler ve geceler birbirine karışmaya başladığını anlatan Sung, "Annemle babamın işe gittiğini ve insanların uyandığını duyduğumda utanç duydum" dedi.
Ailesiyle konuşmayı bıraktığını, bunun da aralarında yanlış anlaşılmalara yol açtığını söyledi.
Sung, “Evde yalnız olduğum için sık sık 'Diğer herkes iyi görünüyor' gibi şeyler düşünüyordum. Neden böyleyim?' Görünüşe göre bu şekilde zor zamanlar geçiren tek kişi bendim” dedi.
2022'de 19 ila 34 yaş arasındaki Korelilerin yüzde2,4'ü münzeviydi
İstatistikler, bölge sakinlerinin tecritle mücadelede yalnız olmadıklarını gösteriyor. Kore Sağlık ve Sosyal İşler Enstitüsü tarafından yapılan bir ankete göre, 2022'de 19 ila 34 yaş arasındaki Korelilerin yüzde2,4'ü münzeviydi. Bu, ülke genelinde yaklaşık 244 bin kişiye denk geliyor .
Geçen yıl hükümet, bazı münzevi gençlerin "topluma yeniden girmelerine" yardımcı olmak için yaşam masrafları için ayda 650.000 won'a (475 ABD doları) kadar maddi destek almaya uygun hale getiren bir değişikliği kabul etti.
Z kuşağının birçok üyesi "mükemmeliyetçi kaygılara" sahip
Kore Üniversitesi'nde psikoloji doçenti olan Hur Ji-won, Y kuşağının ve Z kuşağının birçok üyesini. "mükemmeliyetçi kaygılara" sahip olduğunu vurgulayarak, "Mükemmeliyetçi kaygıları olan insanlar genellikle eleştiriye karşı duyarlıdır, aşırı özeleştiri yaparlar ve başarısızlıktan korkarlar" dedi.
Hur, bu özelliklere sahip insanlar yeni şeyler denediğinde ve standartlarını karşılayan sonuçlar elde edemediğinde "cesaretlerinin kırıldığını ve endişeye kapıldıklarını" bildirdi.
Daha küçük ailelerin de soruna katkıda bulunuyor
G'L Okul Dışı Gençlik Araştırma Enstitüsü genel müdürü Yoon Chul-kyung, daha küçük ailelerin de soruna katkıda bulunduğunu söyledi . Yoon, "Geçmişte geniş ailelerimiz ve çok sayıda kardeşimiz olduğu için nasıl ilişki kuracağımız konusunda çok şey öğrenebildik. Yaşam ortamı değiştikçe, toplumsal ilişkiler kurma konusunda geçmişe kıyasla daha az deneyim var." dedi.
Yıllar boyunca araştırmacılar hikikomori'nin yalnızca Japonya'da "kültürle bağlantılı" bir fenomen olarak gerçekleştiğini düşündüler. Ancak dünya çapında aşırı geri çekilme hikayeleri, durumun Asya ile sınırlı olmadığını gösteriyor.
Uzmanlar dünya çapında yanlışlıkla depresyon veya anksiyete tanısı konan daha fazla hikikomori vakası olabileceğini söylüyor.
Uzmanlar, birçok hikikomori bu bozukluklarla mücadele ederken, sosyal geri çekilmenin özel tedavi gerektiren spesifik, benzersiz bir sendrom olduğunu vurguluyor.
"Gelecekte diyelim ki 2050'de salgın, savaş gibi birçok olaydan sonra dışarı çıkmamak normal hale gelebilir
Charlie'nin iyileşmesi neredeyse bir yıl sürdü ve 2021'de odasından tamamen çıktığında dünya farklı görünüyordu.
Hong Kong'un sınırları salgın nedeniyle sosyal toplantılara getirilen kısıtlamalar nedeniyle hâlâ kapalıydı. İnsanlar hâlâ küçük gruplara karışabiliyordu, bu da Charlie'nin iyileşme yolunda ilk adımları atabileceği anlamına geliyordu.
Kilise merkezinde bir sosyal hizmet uzmanıyla buluşmaya başladı; ilk başta evinin yakınındaki bir ağacın altında oturup konuşuyordu. Yavaş yavaş merkezin evcil hayvan terapisi, sanat ve el sanatları ve gönüllü çalışma gibi faaliyetlerine katılmaya başladı.
Yeni insanlarla tanışırken hala endişeli hissettiğini ve eskisinden daha yalnız olduğunu ancak aynı zamanda uzun bir yol kat ettiğini söyledi.
Japon uzman Kato, zamanla haftalarca veya aylarca kendi kendini tecrit etmenin o kadar da sıra dışı görünmeyebileceğine dikkati çekerek, "Gelecekte diyelim ki 2050'de salgın, savaş gibi birçok olaydan sonra dışarı çıkmamak normal hale gelebilir. Hikikomori olmanın gelecekte bir yaşam biçimi haline geleceğini düşünüyorum." dedi.
