Bazı yazılar vardır. Yazarken düşünmediğiniz, düşünmenize gerek olmayan yazılar. Klavyeden dökülüverir harfler, sözcükler. Nasıl olduğunu anlamadan. İşte bu böyle bir yazı. Yazarken düşünmeden, okurken imlaya dikkat etmeden, hatalarına bakmadan. Hayat dediğin ince bir çizgi. Hepimiz bu çizgide yürüyoruz. Bir gün bu çizgi sona eriyor. Ve sonunda ölüyoruz. Bu satırları okuyanlar da yaşamıştır belki bu acıyı, belki de yaşayacaklardır. Bilmiyorum. Tek hissettiğim acıyı çeken anlıyor. Biliyor annesinin ne kadar kıymetli olduğunu. Bu kervana katılanlar oluyor zaman içinde. Zaman içinde annesinin yanında, güzel yüzüne bakarak, ellerini, yanaklarını öperek sarılanlar, amansız bir hastalığı bile olsa hayatta olmasına sevinerek, her gün annesini görenler de oluyor. Ne kadar şanslılar. Şu kısacık ömrümüzde annesi hayatta olanlar. ******************************* Siz hiç annenizi kaybettiniz mi? Annenizdir sizi dünyaya getiren. Sizi büyüten, sütünü veren, altınızı temizleyen, okula gönderen, beslenme çantanızı hazırlayan, harçlık veren, üzüntünüzde sevincinizde yanınızda olan, her türlü merhameti gösteren, hiçbir şeyini esirgemeyen… Kreşte, ilkokulda, ortaokulda, lisede, üniversitede… İş bulmanızda, bulamasınız da her daim yanınızda olan. Evlendiğinizde, çocuk sahibi olduğunuzda, ev, araba sahibi olduğunuzda, zenginlikte fakirlikte… Tatilde, evde. Kısaca sizin olduğunuz her yerde. Uzakta bile olsanız, bir telefonla sesini duyduğunuzda mutlu olursunuz. Konuşursunuz, sohbet edersiniz, dertleşirsiniz, sorunlarınızı açarsınız. Bilirsiniz ki hayattadır. ****************************** Siz hiç annenizi kaybettiniz mi? Gün gelir. İşte o kötü gün. Bir haber alırsınız. Bazen yetişir son kez görürsünüz annenizi. Bazen yetişemezsiniz. Siz gittiğiniz zaman artık anneniz hayatta değildir. Yetişebilenler son kez bakarlar annelerinin o güzel yüzüne. Hepsinin yüzü güzeldir. Çünkü annedir, annenizdir, en değerli varlığınız. Sonra alırsınız haberini. Anneniz vefat etmiştir. Son görevinizi yaparsınız O’na karşı. Morgda son kez görürsünüz güzel annenizi. Sarılırsınız. Öpersiniz. Koklarsınız son kez annenizi. Bir tabuta koyarlar annenizi. Yardım edersiniz. Camiye götürürler. Siz de cenaze arabasında. Namazını kılarsınız. Artık son gelmiştir. Mezarlıktasınızdır. Kimi kendi elleriyle indirir annesini son yolculuğuna, kimi yapamaz. Üstüne toprak atarsınız. Ve artık anneniz sonsuzluğa gitmiştir. Bir daha göremeyeceksinizdir. Bir daha sarılamayacak, öpemeyecek, koklayamayacaksınızdır. Bu yazının niye yazıldığına gelecek olursak. Tek bir cümle. Annelerin, annelerinizin kıymetini bilin. Kalın sağlıcakla.