Önce öksürüverdim Öksürüverdim hafiften, Derken ağzımdan kan geldi Bir ikindi üstü durup dururken Meseleyi o saat anladım Anladım ama iş işten geçmiş ola Şöyle bir etrafıma baktım, Baktım ki yaşamak güzeldi hala Bir acayip de huyumuz var. Daima bir şey bekliyormuş gibi yaşıyoruz. Sanki bir şey olacak... Bize her şeyi toptan düzeltecek bir imkân sunacak. Hayatımızı güzelleştirecek bir şey... Mucize mi desem ne desem... Evet, evet. Belki de bir mucize... Ne kadar hayatımızın dışında yaşarsak yaşayalım bir şey olacak işte. Yaşasın her şey düzelecek.. Ahh insanoğlu Ahhh. Farkında değilsin ama hiçbir şeye mucizeye alıştığın kadar kolay alışmıyorsun. Eğer mucizelere sürekli sahip olamaz isen de öfkeden kuduruyorsun. İşte insanlar, böyle bir mizaca sahipler azizim.. Bilmezdim, öğrendim.. Meğer ben de çok alışmışım bu mucize olaylarına.. Rastlantısal ve geçici bir talihin vaat ettiği, vaat etmekle yetinmeyip önüme serdiği bir mucize ki sormayın gitsin. Gülüşü ömre bedel. Ne yapmıştım da böylesi bir mucizeyi hak etmiştim ki? Aslını sorarsanız. İşte işin çözemediğim tarafı da buydu.. Neden onca insanın arasında bu mucize bana rastlamıştı? Cevap bulamıyordum. Ama her zaman bir şeyler de hissediyordum. Kendi varlığını hisseden her varlık gibi hissediyordum... Meğer hissettiğim felaketin 10 yıllık bir yakınlığı olduğu imiş. Onu da öğrendim. Ne olduğunu tam anlatamam. Çünkü bilmiyorum. Ama daha o duyguyu hissetmeye başlamadan bile çok önce korkmaya başladığımı söyleyebilirim. Ve korku gerçek oldu.. O an bende ya da odada bir değişiklik oldu.. Anlatılamayacak kadar belirsiz ama ani ve geri döndürülemeyecek bir değişiklik. Sanki ışık garip bir hızla değişti. Akşamın ısısı bir anda düştü. Bilmiyorum.. Ya da odadaki oksijen göz açıp kapayana kadar iki katına çıktı. Ya da odada oksijen kalmadı.. Belki de bütün bunlar ve başka şeyler de olmuştu da bilmiyordum.. Bütün hislerim aptallaşmıştı ve bana hiçbir şey açıklayamıyorlardı. Başımı kaşımak için uzattığım sağ elimin parmakları cansız açılıp kapandı. Bir şey bulamadı ve boş olarak geri çıktı. Biri başımı almıştı. Ve bir boşluk... Uzayı kapsayan bir boşluk... Anladım ki odada bomba patlamıştı. Ve ben biraz önce paramparça olmuştum. Ya Hay! .... Meğer mucizeler bir felaketin habercisi imiş! Felaket isteyen ise mucize ararmış..