Clubhouse'da bir no-founder

Son günlerin popüler uygulaması Clubhouse hakkında neler yazıldı, neler çizildi, inanın hiç araştırmadım ama gördüğüm kadarıyla yazılacaklar, yaşananların gerisinde kalacaklar. İnsanların bu kadar konuşabileceğini asla tahmin etmezdim, hatta ben nasıl bu kadar konuşabiliyorum? Hiç tanımadığınız insanlarla kurduğunuz organik bağların aşırı sağlam olmasını tabii ki beklemezsiniz, ancak öyle insanlar var ki hayran oldum samimiyetlerine ve güvenlerine. Çok özelleri midir bilemem ama özellerini bile rahat rahat ortaya dökebiliyorlar. Benim Clubhouse ile ilgili ilk fikrim modası geçmiş ünlülerin, küçük ünlülerin, fenomenlerin ve ünlü olmaya çalışanların bir miktar aradıkları sosyal coğrafyayı bulduklarıydı fakat vakit geçirdikten sonra ünsüz insanların kendilerine Yalova Kaymakamı muamelesi yaptıklarını fark ettim. Bunlardan biri de benim. Kendilerini sosyal medyada yeterince servis ettiklerini düşünüyorum. Instagram'ından, Youtube’una hayatımızın her yerinde oldukları için burada da onları dinlemek istemediğimi fark ettim. Açıkçası kendi sosyal medya hesaplarımdan da hiçbir ünlüyü takip etmiyorum. Ortak kaygının yalnızlık olduğunu düşünürken, ortak kaygılardan ziyade bireysel kaygıların ortaklaşa hale gelmesi yine yalnız mıyız, yine yalnız kalamıyor muyuz sorularını kafamda doğurdu. Ben sanırım kendi kalabalığımdan kaçmak ve yalnız kalıp başka bir yalan dünyanın kalabalığında yalnız hissetmek istediğim için odalara dahil oluyorum. İnanılmaz hikayelerle tanıştım, inanılmaz insanların fikirlerini alıyorum ve o içimdeki gazeteci enerjisini durduramıyorum sık sık tanımadığım insanlara kışkırtıcı sorular soruyorum ve samimi olduğuna inandığım cevaplar alıyorum. Temel prensibi bir başlık altında açılan chat odalarında, sesinizle fikrinizi belirttiğiniz bir sosyal mecra olan bir yerde en sık karşılaştığım insan tipi “Sektörünün lider ismi” oldu. Tanınmadığımız bir ortamda liderliğimizi rahatça sergilemek ne kadar rahatmış. Belki aynı kaldırımda yürüyemeyeceğiniz insanlara bilgi satmak ne kadar kolaymış ve insanlar ne kadar yüce gönüllülermiş sık sık hayret ediyorum. Kendi hayatlarındaki kaosu çözüp, pürüzsüz ve kusursuz yaşadıklarından emin olup, diğer insanlara tavsiye verecek özgüvene sahip herkes beni her an korkutuyor. Yazılarımı tavsiye üzerine değil de, gözlem üzerine yazdığımı sık sık dile getiririm çünkü, içinde yaşamadığım bir bedenin, sürecini bilmediğim bir hayatın yönlendirmesini yapmaktan oldum olası korkmuşumdur. Belki de ikili ilişkilerde iletişimimi sınırlı tutma sebebim bundandır. Odalarda saklanabilirsiniz fakat kaçamazsınız. Ne kadar asosyalim derseniz ne kadar “Ya ben sadece dinlemeye geldim.” derseniz deyin, düğünlerde sizi zorla ortaya atan akraba teyze ısrarına maruz kalmış gibi bir anda pistte buluyorsunuz kendinizi. “Aaa yok ben oynamayı bilmem.” diyemezsiniz illa iki çıkı çıkı yapacaksınız. Haydi yine iyiyiz bir şekilde odağa girebileceğimiz bir yere yine ulaştık. Yalnız tehlikeli bulduğum şey fazla samimiyetin tez ayrılık getireceği. Muhabbetler derinleştikçe insanların beklentileri ve bağlılıkları artıyor. Bir anda kurulan arkadaşlıkların sağlıksız bir temelle oluşacağını bildiğim için şimdilik bu sıkı kankaların birbirlerini ifşalayacakları, birbirlerinin arkalarından atıp tutacakları ekipler kuracakları günü ve kaosu bekliyorum. Youtube’da yayınlanacak ilk Clubhouse ifşası videosunun milyon like alacağına eminim ama sergilenen samimi tavırlardan sonra insanların her ortamda girdikleri ego savaşı sonrasında birbirlerini fütursuzca üzebilmelerini ve kaçtıkları her sığınaktan verimsizce dışlanmalarına tanık olmak beni bir miktar üzüyor. “Vur abalıya” sosyal medyanın en temel deyimi olabilir. Bayıldığımız her şey bir anda nefret ettiğiniz bir şeye dönüşebiliyorken, acayip bir empati yeteneği geliştirip nefret ettiğimiz bir kişi ya da şeye de anında sempati duymaya başlayabiliyoruz. İnsanın olduğu yerde kaos olmaması imkânsız öğrendiklerinizin sizi memnun ettiği bir algoritmada duyduklarınızdan da rahatsız olup bunu dile getirdiğiniz anda nefret edilen birine dönüşmeniz de an meselesi. Clubhouse’ın bir eğitim, öğretim, öğrenim platformu olur mu çok emin değilim ama büyük bir efor sarf etmeden ego tatmininde ciddi bir basamak olduğunu söyleyebilirim. Tanımadığımız insanları dünyamıza alırken korkularımızı unutturan, bizi başka insanların dünyasına elbette izin verdikleri kadar sokan bir ortamın varlığını bilmek pandemi döneminde çoğu insana ilaç gibi geldi. Yalnız Clubhouse’dan sonra pandemi fırsatçılığından da gına geldiğini bir kez daha söylemek istiyorum. Her krizi fırsata çeviren, her yerde bir girişimcilik sergileyen, sürekli konuşabilen, üretebilen, ürettiğini her boşlukta pazarlayabilen insanlar enerjinize hayranım ama ruh emiciliğinizden de sıkıldım. Bir miktar rahat durabilseniz keşke =) Plastiklikten, inorganiklikten, “Ah eskiler ne doğalmış.”lardan önümüzü göremiyoruz. Her şeyin yapayına, sanalına kul köleyiz ama vicdan muhakemesinde en öndeyiz. Tatlı insanlarla tanıştım mı? Evet. Saçma insanlara denk geldim mi? Oda seçmeyi bilmediğimde evet. Ha şunu da fark ettim burayı da 'Tinder’ çevirme çabası tabii ki beklediğimin üzerinde. Avcılık ve toplayıcılık kültüründen hala bir adım uzaklaşamamış insanlar ellerinde son teknoloji mızraklarını kime saplasam primitifliğinden kaçamıyorlar. Mızraklarının sapı kopasıcalara rağmen arada bir kafa dağıtmak istiyorsanız, sesiniz sözünüz bir noktada farklı ağlara ulaşsın diyorsanız üzerinize ne giydiğinizin, saçınızın nasıl olduğunun bir önemi olmadan insanca sohbet edebileceğiniz bir yer olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Şimdi Clubhouse’un tam zamanı, ödüllü yarışmalar, ürün tanıtımları ve influencerlar para kazanma yollarını bulmadan denediniz denediniz, 2-3 ay sonra aynı keyfi alamayacağınıza %100 eminim. Belki bir odada karşılaşırız diyemiyorum, çünkü kendi adımla kaydolmadım ve en uzak fotoğrafımı seçtim. Bulabilene helal olsun. TEŞEKKÜRLER* *Teşekkürler Clubhouse’da konuşmanızı bitirme ifadenizdir. Cümlenizin bittiğini başkasına ya da moderatöre sözü devrettiğinizi simgeler.