Tamam; Her ne kadar iktidar kanadının taban erimesi yaşadığı ve güç kaybettiği ifade edilip durulsa da.. Tek merkezde elinde gücü bulunduranlar için taban erimesi güçsüzleştiler anlamına gelmiyor.. Bilakis; Kaybedilen güç daha çok şiddet, daha büyük keskinlikte alınan kararlar olarak dönüyor.. En son tek taraflı fes edilen İstanbul Sözleşmesi bir örnek.. Hemen ardına.. Daha bir kaç gün önce.. Yine bir gece yarısı.. <ol start="4"> <li>Yargı Paketi'nde yer alan 14 maddelik ilk bölümünde yer alan '<strong>Artık cinsel istismar şüphelisinin tutuklanabilmesi için somut delil aranacak...</strong>' maddesi TBMM’den geçti.</li> </ol> Ez cümlesi; Bu maddenin verdiği destekle; Tacizci., Tecavüzcü.. Bırakın cezalandırılmayı.. Gücüne güç kattı.. Hazır İstanbul Sözleşmesi de feshedilmişken.. Sokaklar.. Caddeler.. Ve hatta kadının yaşamının değdiği her alanda.. Tehlike kokuları şimdiden büyüyor.. Güçlendi çocuk tacizci, istismarcıları.. Aile içi şiddeti normalleştirilmekle kalmayıp adeta önü açıldı.. Tüm bu olan bitenlere.. Örgütlü kötülüğe karşı.. Direnen.. Tepki veren herkes.. Bir biçimiyle; Terörist.. Vatan haini.. Düşman ilan ediliyor.. Ve muhalefet dahil.. Direnen; Tüm bireyler ile beraber.. Muhalif gazetecisi.. Sivil toplum örgüt temsilcisi yalnız bırakılıyor.. Hayır.. Örgütlü kötülük git gide büyüyor.. Daha da fütursuzlaşarak.. Daha da cesaret alarak.. Küçülmüyor.. Küçüleceğe de benzemiyor.. Susuyoruz.. Aman.. Muhalifle anılmayalım.. Hele bu muhalifin kimliği Kürt ise hiç anılmayalım.. Diyen.. Muhalefet partilerinin.. Kıskacında.. Destek görmeyen bir halk kitlesi var.. Neyi bekliyoruz.. Daha ne olmasını.. Emekçi.. İşçi.. Sağlık.. Eğitim kıskacı.. Her gün.. Her hafta.. Yazmaktan yorulduk.. Ama; Ne sesimizi duyurabiliyoruz.. Ne de çıkan seslere.. Destek bulabiliyoruz.. Sahi.. Nereye doğru gidiyoruz? Daha ne olmasını bekliyoruz? Düşünün.. Bir gençlik var.. Ve tüm umudunu.. Peker ve iddialarına bağlamış.. Süt ile ak kaşık.. Hayır değil.. Ama ülke coğrafyası .. Öyle bir yöne evrildi ki.. Peker iddialarından bir şey umar hale geldi.. İçimizde kederden bir "dağ".. Serinliği, yalnızlığı, derinliği, hüznü "deli mavi"ye dönüşüyor.. Artık bir şey yapmalı.. Bir şey yapıp.. Bu gidişe dur..!! Demeli.. Sokaktan korkan.. Kendi insiyatifi ile bir şeyler yapmaya çalışan.. Muhalif sesleri de.. Amannn..!! İktidar ekmeğine yağ sürmeyelim diyen.. Ana muhalefetle olmayacağı kesin.. De.. Ne yapmalı? Neyi yaşıyorsak yoğunluğuna... Onu kaybediyoruz... Bildiğim.. Bir şey yapmalı.. Halkça.. Ortak; Acı ve kederde buluşup.. Bir şey yapmalı..